Niewiele rzeczy cieszy Kiwis bardziej niż zwycięstwa sportowe. Kiedy odbywa się jakieś większe wydarzenie sportowe ulice pustoszeją i życie zamiera. Z reguły chodzi o mecze rugby z różnymi odwiecznymi rywalami (nie ma ich zbyt wielu, bo rugby to dosyć zamknięty klub obejmujący właściwie tylko Wyspy Brytyjskie, Francję, RPA, Australię i Nową Zelandię a w porywach dołączają do nich Japonia i Rumunia - reszta się nie liczy). W sobotę wieczorem All Blacks (ci od sławnej haki), czyli narodowa drużyna Nowej Zelandii gościli u siebie Springboks, czyli narodową drużynę RPA. Krew lała się strumieniami, Francuski sędzia o mało nie pożegnał się z życiem, jatki były straszne, ale All Blacks wygrali. Uff.
W niedzielę rano trochę skacowani Kiwis zasiedli przed telewizorami, bo w San Francisco, pomiędzy Golden Gate a Alcatraz, Team New Zealand miał kontynuować niszczenie Teamu Oracle. Jak do tej pory wynik był 6:-1. Minus po stronie amerykańskiej wziął się z tego, że Oracle przyłapany został na oszukiwaniu w wyścigach kwalifikacyjnych i za karę miał rozpocząć nie od zera a od minus dwóch punktów. W siedmiu wyścigach Kiwis wygrali sześć razy, a Amerykanie raz. Wyglądało na to, że niszczenie trwać będzie nadal, bo katamaran Oracle był jak dotąd wolniejszy i coś im po prostu nie szło. No a poza tym, ich skipperem jest Australijczyk, więc jest dodatkowa frajda z dołożenia im.
Aż tu nagle okazało się, że Amerykanie zebrali łódkę i siebie do kupy i rozpoczął się bardzo dramatyczny wyścig. Start wygrali Kiwis, ale później widać było, że Amerykanie byli wyraźnie szybsi. Próbując ratować sytuację, Kiwis - ciągle jeszcze na prowadzeniu - zdecydowali się na szybki zwrot przez sztag, by zablokować Oracle. To, co stało się wtedy było na pewno przyczyną paru zawałów w NZ, a wyglądało tak:
http://www.youtube.com/watch?v=xvab4IKr8fM
Zawałów byłoby pewnie jeszcze więcej gdyby nie ten kac po wieczornym dołożeniu Springbokom, który wielu uratował życie, bo po prostu zaspali.
No, a dziś rano, kiedy miały odbywać się dwa kolejne wyścigi to już nikt nie pracował, tylko wszyscy tkwili przed telewizorami. Kiwis przegrali pierwszy wyścig i miny były markotne, ale kolejny wyścig jest już dziś oceniany jako najlepszy wyścig w całej historii Pucharu Ameryki. Jak ktoś ma sporo czasu to można rzucić okiem tutaj (wyścig nr 10):
http://www.youtube.com/watch?v=sN8ykSNoanI
No i na dziś wynik jest 7:1, choć tak na prawdę 7:3 tyle, że Amerykanie mają zabrane 2 punkty karne. Ponieważ wyścigów ma być w sumie 17 więc Kiwis potrzebują już tylko jedno zwycięstwo by przywieźć ten "stary kubek" z powrotem do Nowej Zelandii. Amerykanie, by go zatrzymać musieliby wygrać teraz wszystkie, pozostałe 7 wyścigów. Jeśli tylko Kiwis skutecznie nie przewrócą łódki to wydaje się, że kubek jest nasz.
Jak na właściciela 12 tonowej, betonowej krypy strasznie się tym podniecam, prawda?
O Nowej Zelandii i wyspach Pacyfiku, realiach życia codziennego, kulturze, obyczajach i aktualnych wydarzeniach.
Szukaj na tym blogu
16 września 2013
31 sierpnia 2013
Bigosik
Kilka postów wstecz meldowałem, że kapusta została postawiona na kiszenie i, że będzie bigosik.
Przyznam, ze wstydem, że tamten kamienny garnek kapustki wyszedł tak dobrze, że niestety zeżarliśmy ją na pniu. W zasadzie prosto z gara. I z bigosiku były nici.
Zżerany wstydem i wyrzutami sumienia niedawno postawiłem kolejny garnek na kiszenie. O matko, kapustka wyszła jeszcze lepsza! Jednak tym razem wyżarłem tylko kilka garści. Reszta szybko poszła do gara i widok sprzed paru minut jest jak poniżej.
W kociołkach bigos grzano; w słowach wydać trudno
Bigosu smak przedziwny, kolor i woń cudną;
Słów tylko brzęk usłyszy i rymów porządek,
Ale treści ich miejski nie pojmie żołądek.
Aby cenić litewskie pieśni i potrawy,
Trzeba mieć zdrowie, na wsi żyć, wracać z obławy.
Przecież i bez tych przypraw potrawą nie lada
Jest bigos, bo się z jarzyn dobrych sztucznie składa.
Bierze się doń siekana, kwaszona kapusta,
Która, wedle przysłowia, sama idzie w usta;
Zamknięta w kotle, łonem wilgotnym okrywa
Wyszukanego cząstki najlepsze mięsiwa;
I praży się, aż ogień wszystkie z niej wyciśnie
Soki żywne, aż z brzegów naczynia war pryśnie
I powietrze dokoła zionie aromatem.
Oj zionie, zionie. Już k...wa cała chałupa nam zionie....
Jutro będziemy próbować. Baśka, tylko mi nie wymyślaj.
Przyznam, ze wstydem, że tamten kamienny garnek kapustki wyszedł tak dobrze, że niestety zeżarliśmy ją na pniu. W zasadzie prosto z gara. I z bigosiku były nici.
Zżerany wstydem i wyrzutami sumienia niedawno postawiłem kolejny garnek na kiszenie. O matko, kapustka wyszła jeszcze lepsza! Jednak tym razem wyżarłem tylko kilka garści. Reszta szybko poszła do gara i widok sprzed paru minut jest jak poniżej.
W kociołkach bigos grzano; w słowach wydać trudno
Bigosu smak przedziwny, kolor i woń cudną;
Słów tylko brzęk usłyszy i rymów porządek,
Ale treści ich miejski nie pojmie żołądek.
Aby cenić litewskie pieśni i potrawy,
Trzeba mieć zdrowie, na wsi żyć, wracać z obławy.
Przecież i bez tych przypraw potrawą nie lada
Jest bigos, bo się z jarzyn dobrych sztucznie składa.
Bierze się doń siekana, kwaszona kapusta,
Która, wedle przysłowia, sama idzie w usta;
Zamknięta w kotle, łonem wilgotnym okrywa
Wyszukanego cząstki najlepsze mięsiwa;
I praży się, aż ogień wszystkie z niej wyciśnie
Soki żywne, aż z brzegów naczynia war pryśnie
I powietrze dokoła zionie aromatem.
Oj zionie, zionie. Już k...wa cała chałupa nam zionie....
Jutro będziemy próbować. Baśka, tylko mi nie wymyślaj.
30 sierpnia 2013
Wielkie pucowanie
Nie wiem, czy wielu moich byłych '"załogantów" pamięta, co mi podarowali na odjezdnym z Warszawy. Prezenty te, sercu bliskie, wpasowały się w nasze otoczenie idealnie. Niektórzy pewnie pamiętają, że nad moim biurkiem, w Warszawie tkwiła mapa atolu Funafuti. Prominentne miejsce w moim obecnym biurze wygląda tak.
Słabo to trochę widać, ale wyjaśniam, że jest to średniowieczna mapa Europy ze strojami narodowymi różnych nacji (między innymi Polaków), podarowana mi przez tzw. Dyrekcję, już po odjeździe kontenera, przez co było trochę zachodu z dostarczeniem jej tutaj, bo nijak do walizki by już nie weszła. Tak jak kiedyś goście w Warszawie, na widok mapy atolu Funafuti pytali, co to za czort, tak teraz wszyscy pytają o tą mapę.
Często wpada mi ostatnio w ręce wspaniały album fotograficzny z naszych kajakowych spływów, wydany przepięknie przez "modelarzy transportowych". Oglądamy go sobie czasem z Inką, rozmyślając czy Wacek już przytył wreszcie czy nie.
W jednej z naszych sypialni znalazł miejsce wspaniały obraz starego Gdańska, od dzielnej ekipy Trójmiejskiej.
W zupełną nostalgię wpadłem jednak dopiero, gdy zdałem sobie sprawę z tego, jak prorocze były pozostałe prezenty i jak świetnie będą się teraz komponować z wnętrzem Nardine. Rozpocząłem właśnie projekt odpucowywania mosiężnych lamp i innych elementów wystroju Nardine. Dzwon okrętowy i busola, które przyjechały z Warszawy są właściwie jakby z kompletu. Sami popatrzcie (na razie jeszcze w garażu w trakcie pucowania).
Powinienem w zasadzie utrzymywać, że Nardine została kupiona właśnie pod te prezenty, no ale to już bym trochę przegiął.
Tak czy siak, fajnie będzie mieć na pokładzie pamiątkę z poprzedniego życia.
Hej stara załogo, dzięki raz jeszcze. Ahoj!
Słabo to trochę widać, ale wyjaśniam, że jest to średniowieczna mapa Europy ze strojami narodowymi różnych nacji (między innymi Polaków), podarowana mi przez tzw. Dyrekcję, już po odjeździe kontenera, przez co było trochę zachodu z dostarczeniem jej tutaj, bo nijak do walizki by już nie weszła. Tak jak kiedyś goście w Warszawie, na widok mapy atolu Funafuti pytali, co to za czort, tak teraz wszyscy pytają o tą mapę.
Często wpada mi ostatnio w ręce wspaniały album fotograficzny z naszych kajakowych spływów, wydany przepięknie przez "modelarzy transportowych". Oglądamy go sobie czasem z Inką, rozmyślając czy Wacek już przytył wreszcie czy nie.
W jednej z naszych sypialni znalazł miejsce wspaniały obraz starego Gdańska, od dzielnej ekipy Trójmiejskiej.
W zupełną nostalgię wpadłem jednak dopiero, gdy zdałem sobie sprawę z tego, jak prorocze były pozostałe prezenty i jak świetnie będą się teraz komponować z wnętrzem Nardine. Rozpocząłem właśnie projekt odpucowywania mosiężnych lamp i innych elementów wystroju Nardine. Dzwon okrętowy i busola, które przyjechały z Warszawy są właściwie jakby z kompletu. Sami popatrzcie (na razie jeszcze w garażu w trakcie pucowania).
Powinienem w zasadzie utrzymywać, że Nardine została kupiona właśnie pod te prezenty, no ale to już bym trochę przegiął.
Tak czy siak, fajnie będzie mieć na pokładzie pamiątkę z poprzedniego życia.
Hej stara załogo, dzięki raz jeszcze. Ahoj!
Subskrybuj:
Posty (Atom)